Afgelopen zondag moest het gebeuren. Toen moest ik, nou ja moest ik wilde het vooral, de kwart marathon van Rotterdam lopen ondanks dat ik me niet top fit voelde en ik al weken last had van mijn lies. Dit en het feit dat ik, ondanks de mankementen, absoluut een PR wilde lopen zorgde voor behoorlijk wat zenuwen voor de grote dag en dan liep ik nog niet eens de hele marathon. Maar goed, ik heb het overleefd dus kan ik jullie er alles over vertellen.

Zoals ik al eerder schreef had ik voor deze kwart marathon “getraind” als in, ik liep 2 á 3 keer in de week hard en probeerde zo vaak mogelijk 10 kilometer te lopen en intervaltraining te doen (ik geef toe, dat lukte niet zo vaak als gepland). Ondanks dat ik dat deed had ik totaal niet het idee dat ik sneller ging of dat het me makkelijker af ging en dus werd mijn doel om een PR te lopen ook iets wat steeds minder kans van slagen had in mijn hoofd. Toen ik een paar weken voor de marathon ineens na elke training last begon te krijgen van mijn lies werd dat doel iets wat ik maar beter gewoon los kon laten. Last of niet, ik moest en zou die wedstrijd lopen en dus smeerde ik me de week van de marathon gek aan olietjes, die ervoor zouden moeten zorgen dat de pijn verdween, gebruikte ik braaf elke dag mijn foamroller en heb ik heel de week m’n benen niet getraind.

Uiteindelijk heeft dit alles ontzettend goed geholpen. Ik had nergens last van tijdens het lopen en ondanks dat ik af en toe het gevoel had dat ik echt niet meer kon was dit de eerste wedstrijd die voor mijn gevoel niet eindeloos duurde. Sterker nog, toen ik eenmaal het 5 kilometer punt voorbij was heb ik het 6 en 7  bord niet eens gezien. Toen ik besefte dat ik er al 8 kilometer op had zitten en er dus nog maar 2,55 moest en dat ik al die tijd rond de 5 min per kilometer had gelopen kwam mijn doel toch ineens erg dicht bij. Het tempo ging omhoog en ik heb ontzettend genoten van dat laatste stukje. Dat PR op de 10 km is een feit geworden (50.42) en ook over mijn eindtijd (54.54) ben ik redelijk tevreden. Die 54 minuten zijn voorbij gevlogen en dat is voor mij een heel goed teken, want mijn vorige run kan ik me nog van kilometer tot kilometer herinneren en die kilometers waren alles behalve fijn. Helaas liet mijn lies na de wedstrijd toch nog even merken dat die niet zo blij was over de afgelopen 10,55 kilometer en dus heb ik de rest van de dag als een manke door de stad gelopen, maar dat maakte de dag niet minder leuk en dus heb ik nu al weer zin in de Ladies Run op 29 mei!

Loop jij toevallig ook de Ladies Run of heb je meegedaan tijdens de marathon van Rotterdam? Let me know!

Liefs,
Pamela